niet iedereen kan stenen gooien



Google Podcasts podcast player badge

Spotify podcast player badge



Precies in de tijd dat de vader van Arjan El Fassed (1973) in 1967 voor werk in Nederland verbleef, sloot Israël de grenzen voor alle Palestijnen die zich op dat moment in het buitenland bevonden. Zij waren niet fysiek bij de volkstelling aanwezig, dus telden zij letterlijk niet meer mee. Sinds dat jaar kunnen deze Palestijnen alleen als toerist hun geboorteland betreden. En zo begint het verhaal van El Fassed, zoon van een Palestijnse vader en Nederlandse moeder, opgegroeid in Vlaardingen, maar nog altijd met een half been in het land van zijn voorouders.

El Fassed verblijft diverse periodes op de Westelijke Jordaanoever, in de steden Nabloes en Ramallah, waar zijn wortels liggen. Hij maakt het vredesproces en de opstanden die ermee gepaard gingen van dichtbij mee. Aan de hand van de bewogen geschiedenis van zijn familie – oom Bassam was burgemeester van Nabloes en verloor zijn benen bij een bomaanslag, neef en nicht Amin en Ghadir demonstreerden tijdens de intifada en opa Radi kwam om door een aanval van Israëlische gevechtsvliegtuigen – geeft El Fassed een heldere kijk op wat er voor de Palestijnen is gebeurd sinds zestig jaar geleden in mei 1948 de staat Israël werd gesticht.

Tijdens de eerste volksopstand loopt El Fassed mee in demonstraties, maar hij leert al gauw dat hij niet in de wieg is gelegd om stenen te gooien. Hij ziet niet alleen onderdrukking van Israëlische zijde, maar ook corruptie aan de Palestijnse kant. In een ooggetuigenverslag vertelt hij het verhaal van het Palestijnse volk dat een zo normaal mogelijk leven probeert te leiden tussen de opstanden en huisarresten door. Want ook Palestijnen houden van lekker eten, feesten en een goed gesprek bij de groenteboer op de hoek.


Paperback Bibliotheek



Walid El Fassed, Nabloes, 1956. Fatima, Hanan, Im Salim, Walid en Enaya, Jeruzalem, 1952. Opa Radi El Fassed, Nabloes, 1958. Oma Im Salim Oom Salim Tante Hanan Haytham, Bassam Shaka'a, de moeder van Arjan, Hana en de vader van Arjan, Nabloes, 1972. Salim, Atalla, Enaya, Walid en Naji, Nabloes, 1957. In het naai-atelier in Bethlehem, 1956. Hanan en Enaya op het dak van het familiehuis in Nabloes. Palestijnse werknemers bij de Romi in Vlaardingen, 1963. Enaya en Fatima in het huis van de familie Shaka'a in Rafidiya in Nabloes, 1972. Oma Im Salim, Walid en Fatima in Nabloes, 1972. Arjans ouders met Haytham en Hanna in Nabloes, 1972. Tante Enaya en Arjans moeder in Nabloes, 1972. Vader en moeder El Fassed met neef Haytham, 1972. De vader van Arjan El Fassed in Bethlehem, 1961. Bassam Shaka'a tijdens zijn terugkeer in Nabloes. De thuiskomst van Bassam Shaka'a uit Amman, waar hij in een ziekenhuis verbleef na de bomaanslag in 1980. Het geboortehuis van Arjans vader in Wadi Joz, Jeruzalem. Nidal en Hanna in Bassams auto voor hun huis in Nabloes, 1965. Arjans vader op de veranda van het huis van Im Salim, 1978. Uitzicht vanaf het balkon van het appartement in Ras al-Ain, Nabloes, 1997. Arjan naast een portret van Ghassan Kanafani op een muur in Dheishe vluchtelingenkamp vlakbij Bethlehem, 2001. De militaire controle post op de hoofdweg tussen Ramallah en Jeruzalem, vlakbij Dahiyat al-Barid, 2001 Het appartement in Dahiyat al-Barid, 2001. Daan kruipt over de tegelvloer in het familiehuis in Nabloes, 2006. Het El Fassed familiehuis in Nabloes, 2001 De tegelfabriek in Nabloes. Het terras met siertegels in het El Fassed familiehuis in Nabloes. Bassam Shaka'a Bassam Shaka'a terug in Nabloes na de aanslag op zijn leven, 13 July 1980. Dar El Fassed Het familiehuis in Nabloes.





  • Niet iedereen kan stenen gooien


    Auteur: Arjan El Fassed
    Uitgeverij Nieuwland, 2008
    ISBN 9789086450275
    ISBN10 908645027X
    ca. 251 pagina's
    Formaat 13,5 x 21,6 cm